Yol tutmuştu yüreğini adamın
Ayrılık sevimsiz bir örge idi
Yazılmayı bekleyen o mektupta

Karar vermek ne zordu
Ve ne kolaydı kanmak bilmediklerine

Eli kalemde
Kalem düşmandı sanki eline

Bir yanı ağlamaklıydı
Kendini anlatamayışına
Öbür yanındaydı
Kuşatılmışlığına duyduğu öfke
Ve küfredilesi kalabalık yalnızlığı

Oysa bir kadın ağlıyordu kuytuda
Bilmediklerine kızgın
Anlayamadıklarında haklı,
Bildik kuşatmanın komutanı.
O komutan ki;
Yengisiyle sevinemeyeceğini saklıyordu

Ay parlıyordu gözlerinde kadının
Bir bulutun koynunda
Ay da ağlıyordu.


24/12/2004

Oy Ver :