Yalnızıydı hayatın yanlısıydı
asılmıştı ümitleri darağacına
öldürmüşlerdi yok etmişlerdi sevgisini
hayatının taze baharında
alırdı geceyi koynuna
insanlardan parlak ve şeffaf
ve bir matem doğardı
güneşin al sıcaklığında
hayatın tozlu anlarını yaşadı
bir feryat yükseldi kısık sesinde
sağır insanlar kör insanlar
bir tutam sevgi yeşertmişti
dipsiz kuyularda
ve düşünürdü yalnızlığında
çakıl taşımıydı hayat
yoksa oynadığımız bilyemi
yalnızdı varsın kendini yaksındı
özüydü acı hamur
yaşasındı ölsündü neydi farkı
ha kızıl güneşi görsündü matemli
ha kucaklasaydı kör karanlığı erinçli
varmıydı yokmuydu bir muamma
olurmuydu acaba istediği bir dünya

Oy Ver :