Cepte memur kesesinden üç-beş para,
Nice umutlar bağlanır peşi sıra,
Sırtında eski bir çanta bir de dua,
Aman yavrum yüzümü kara çıkarma!

Şehrin her tarafı tek tek dolaşılır,
Sonra bir kaç hemşeriyle tanışılır,
Kurala nizama çabuk alışılır,
Aman yavrum yüzümü kara çkarma!

Kahveleri sonra barları öğrenir,
Alın teri zevk ü sefaya ödenir,
Bir de kendine sevgili edinir,
Aman yavrum yüzümü kara çıkarma!

Bir kaç yabancı kelime ve şarkıcı...
Sözün bimediği adamlar baş tacı,
Televizyonda görsün herkes sanatçı,
Aman yavrum yüzümü kara çıkarma!

Sınıfları bırakıp meydana koşar,
İki laf öğrenince pankartlar açar,
Vazife olmayan herşeye burn sokar,
Aman yavrum yüzümü kara çıkarma!

Utanır yıkık evli mahallesinden,
Aç kalıp da okutan ailesinden,
Yine de dua dökülür annesinden,
Aman yavrum yüzümü kara çıkarma!

Sözün bilmeyen kişi adam olur mu?
Özün bilmeyen kişi insan olur mu?
Bir dua da ben etsem kabul olur mu?
Aman yavrum yüzümü kara çıkarma!

Oy Ver :