Ben... o değilim artık
ideallerin kahramanı
duyguların sarhoşu
gölgelerin yalnızlığı sarar beni
avuçlarımda yıldızlar üşür
ben... varoşların çocuğu
bulutlar emzirir beni
yağmurlar kutsaldır benim için
sokaklar kutsal
bir de bu şehrin karanlıkları

Ben... o değilim artık
bedenimi ruhuma kurban ettim
sevdamı dağlar yazdı bir gece
yapraklar donmuştu orada
güller donmuştu
ebabil kuşları yaralı
umutlar donmuştu
benim içimde volkan
dağlar donmuştu...

Ben... o değilim artık
sevginin kucağında büyüyen
sevgilinin kollarında
mutlu bir tavus kuşuyken
renklerimi aldılar benden
tüylerim kana bulandı
oysa kırmızıyı severdim
ışığımdı... bayrağımdı... gülümdü...
güneşin doğuşundan batışına kadar
tüylerim kana bulandı...

Ben... o değilim artık
hayallerle büyümeye
umutlarla yürümeye
silah çektim...
güller ateş aldı
kalbimin ta ortasından
her dem... bir damla uğruna
ömür ağacına bir adım daha yaklaşırken
yüreğim yaralı bugün
dikenli yollar üzerinde
yalınayak ta yürüsem
o ben değilim artık!..
benden kalan... yalnızların yoldaşı
sokaklarda birkaç damla gözyaşı...

Oy Ver :