İnsan hayatının
dönemlerine benzer, mevsimler,
baharla doğuş
yazın meyve zamanı,
ne kadar çalıştın
o kadar rahat edersin
gelince zamanı.

Ve ağustos sonunda
yaz, toplar eşyalarını
gitmek için kışa doğru
alıp götürecek onu, katar,
güz mevsiminde
can çekişirken dünya
üç ay boyunca
sonbahar, hazan
hüzün doludur baştan sona
hüznüne hüzün katar.

Bilmem farklı mıdır
değil midir?,
belki de aynı,
ölür insan
gelince ömrün
son mevsiminin sonu,
oysa
tertemiz beyaz kefenini
giydikten sonra dünya
kim bilir
sanki hiç kimse
ortak olmadığı için ölümüne
rûhu ölmeyecek
hevesini alamamış gibi
toprak altında özü
yeniden dirilecek baharla,
şimdilik, erişilip
ölümünün yıldönümüne
rûhuna fâtiha okunmayacak.

İnsan
her ne kadar duyarsız olsa da
tabiatın sevinç ve elemlerine
yine de, varsa vicdanı
üzülür gömülenlere, kış gibi
sevinir doğanlara, bahar gibi.

Oy Ver :