Kader dediğimiz
Dalından zamansız düşen bir incir tanesi
Yahut bir çiçek mevsimsiz açan
Bir türlü inanmak istemediğimiz
Ama yaşadığımız

Ve büyümek
Kabullenmekti acıları
Hiç büyümedim ben bu yüzden
Onun için çocuksu bakışlarım

Dediler ki
Acılarını içine atacak yaştasın
Hapsetmeyi öğren artık gözyaşlarını
Hep çocuk kaldım inadına
Sevdim hayatı ilk satırından
Son satırına kadar,
Hiç ama hiç büyümedim
Gülen gözlerle bakabilmek için dünyaya...

Oy Ver :