Bir şair gibi düşünmeye başladım şimdi.
Merhaba, dedim kendime, yeniden.
Daha çok dinler oldum, penceremden hayatı.
Bir şairlik hisse umar oldum her şeyden.
İnce eleyip sık dokuyorum her mısrayı.
Tek güvencem hukukum, bir de korkularım.
Artık, daha az eğri oturup,
Daha çok doğru konuşmaktan yanayım.
Hatta, yürüyüşüm bile değişti.
Bunun da farkındayım.

Bir şair gibi düşünmeye başladım şimdi.
Bir dünya dolusu dost var arkamda.
Karalama kağıtları doluştu,
Cinlerin cümbüş çaldığı masama.
Şimdi daha çok inceliyorum her y/anı.
Kendi haline bırakınca kaygıları,
Üşüştü tepeme, bir sürü dize çığırtkanları.

Bir sanatçı gibi düşünmeye başladım şimdi.
Sil baştan yazıyorum,
İlmik ilmik çözdüğüm sevdaları.
Kaynamaya başladı yeniden,
Yüreğimdeki yaşam pınarı.
Yeniden fark ettim ;
Gökyüzünün maviliğini,
Kelebeğin inceliğini,
Bu sıcağı,
Ve şairin yanıklığını...

Bir sanatçı gibi düşünmeye başladım şimdi...
Sanatın yalnızlık tutkusunu,
Ya da yalnızlığın sanatsallığını,
Sanatçı olabilme umudumu.....
Ama,
Oldum olası tedirginimdir;
Karanlık resimlerden,
Ürperten sessizlikten,
Ve kimsesizlikten.
Bir şair gibi düşünmeyi becerirsem,
Bir sanatçı gibi yaşamayı dileyeceğim,
Canı yürekten.

31.05.2000

Oy Ver :