"tomurcuklanırken çiçekler henüz el değmemiş tenimde
güneşin sıcaklığını ilk kez hissetmiştim
üşüyen çocukluğuma veda ederken ellerinde"


ayın yüzü aydınlatıyordu gecelerimi
geleceğimizi düşlüyordum
avuçlarımdaki çizgilerde

kuşların göçü sol göğsümeydi
unutmuştu eylül sararmayı
baharlarım hep yeşil
gökten erimeyen mutluluklar yağıyordu
kışın şaşkınlığında

ve ben nefreti tanımıyordum henüz
seni sevdiğimde


adımların tersine dönünce
giderken yoksul sevgilere
uzaklaşırken tenimden dokunuşların
üşüyecektim elbet
donarken düşlerim

bir efsaneyi yazıyorduk seninle
esen o rüzgara dek
sayfa bir yerde kalem bir yerde
savrulmuş kelimeler
darmadağınık hikayemizde

hiç bu kadar çözümsüz olmamıştım
hiç bir dağınıklık bu denli yıldırmamıştı beni

bu kadar içip
bu kadar ayık kalmamıştım hiç

çiseleyen yağmurlar
ıslatmamıştı bu kadar bedenimi

ve
hiç bir yangın
bu denli ermemişti göğe..


Figen Y.Gönülver
22/Nisan/2005

Oy Ver :