gecenin karanlığanda bir silüet belirdi
senindi
dinlediğim tüm şarkılar
pıhtılaşmış kan gibi yapışıyordu zihnime
her nakaratta sen vardın
sessiz bir ölümdü istediğim yalnızca
kalbime kazıdığım aşkım adına
gönlümün ateşini söndürecek sözleri
henüz söylememiştin
umudun bittiğini gören gözlerimin açamadığı kalpler
gizemlerini saklarken kapılarının ardında
derinden çekilecek ahların rüzgarı mı uçurcaktı saçlarını
yaşamadığım aşkım mı kapkara edecekti hayatımı
kesilmeyen bileklerin yerine beynim kanıyordu durmaksızın
yüzün siliniyordu yahut silindiğini sanıyordum zihnimden
çatlıyordu beyim tam orta yerinden
belliki ölü doğuyor ölü yaşıyordu aşkım
hüznü yeni tanımaya başladım
meğerse sonsuzluğu arayan her aşkın gittiği son...
bohem zamanlarda yalnızlık içimi acıtıyor
dudaklarımdan öperken ölüm
yaşlar iniyor gözlerimden
rüyalarıma kazıdığım mavi fosforlu bir son oluyor
efsane aşklarının acı sonu bitiriyor düşlerimi
mazideki hataların karanlığında
gözlerimde bir ümit ışığı
seni arıyorum seni

Oy Ver :