Söylesene İstanbul
Kaç sevda gömüldü toprağına
Her gün binlerce ayağın çiğneyip geçtiği
Kaç yürek yatıyor kaldırım taşlarının altında
Asırlardır büyük bir sabırla susuyorsun
Hüzün dolu esiyor rüzgarların
Yağmurlarla ağlıyorsun

Ah İstanbul
Kıyılarından meçhule
Ne çok yolcu uğurladın sen
Dönmedi hiç biri gittiği yerden
Ağladın sessiz sedasız ve sustun çaresizliğinle
Hüzün çiçekleri büyüttün göğsünde
Hasreti nakış nakış işledin her bir zerrene
Dur diyemedin gördüğün onca çirkinliğe

Ağla İstanbul
Kendin için ve bizler için ağla
Tüm yitip gidenler için ağla
Kaybolan umutlara
Kararmış sevgisiz yüreklere ağla
Çaresizliğimize ve suskunluğumuza ağla
Bırak artık özgürce aksın göz yaşların
Sen değil,seni ağlatanlar utansın..

27 kasım 2005

Filiz Turan

Oy Ver :