beklerken gündüzü karanlığın içinden
birden kıpkızıl bir an yandı babil´de
buda düşünü kurmak için kaçtı evinden
sokrates ab-ı hayat zehrini içti kendi elinden
şafak söktü

düşlerken muştusunu yüzlerce yıl öteden
kavuştu kostantin
kavuştu peygamber
indi ıstanbul surlarına nurdan melekler
şafak söktü

kumlar üstünde sürüklendi bilal
bir katil kurşunla yere serpildi puşkin
dev bir dalga halinde firavunu sular
musa´nın rabbine secde ettirdi
şafak söktü

intizarın dayanılmaz bir an oldu içimde
birdamla suya minnet duyan toprağa döndüm
kavruldu yüreğim hasret ateşiyle
her gün gözlerim ufukta
şafağın söküşünü bekledim

Oy Ver :