Ben bir ressamım.
Renklerin ihtişamı içinde kaybolan,
Her fırça darbesinde kahrolan,
Tuval tuval mutluluğu arayan bir ressam...
Rengarenk bir dünya,
Arkasında kocaman bir dağdı çizmek istediğim.
Yamacında buram buram kırçiçekleri,
Ve gönüllerden serpilen umut.
Benim resimlerimde yalnızlığa yer yoktu.
Sevgi vardı, gelecek vardı eserlerimde.
Gözyaşı hiç girmemişti karelerime.
Ilık bir bahar yağmuruydu gözlerdeki nem,
Bir tutam sevgiydi aradığım gönüllerde.
Ben bir ressamdım.
Tuval tuval mutluluğu arıyordum.
Yüce bir dağın zirvesindeki kar kadar beyaz,
Gökyüzünden toprağa düşmeyi sabırsızlıkla bekleyen,
Oysa o karanlık dünyayı bilmeyen yağmur tanesi kadar saf,
Temiz bir yüreğim vardı.
Birde korkularım vardı bize ait.
Hiç çizmedim korkularımı boş kağıtlara.
Hayallerim vardı beni yaşatan.
Ya da öldüren.
Her öldüğümde dirilten sonra yeniden bitiren.
Hayallerim vardı pamuk ipliğine bağlı.
Birde sen vardın yıldızlı gecelerde.
Yıldızları çizmek istedim olmadı.
Ufak bir tebessüm kondurdum hayata.
Acıları es geçtim, güldüm geçtim yalnızlığa.
Sonra unuttum seni sevdiğimi.
Ya da unutturdun bana sevmeyi...
Anladım, mutluluğu boş kağıtlarda aramıyorum artık.
Biliyorum, mutluluk yağmurda, mutluluk yeni doğan bir zambakta.
Artık resim yapmıyorum mutluluğa.
Artık şiirlerde yazmıyorum sevdalılara.
Eskisi gibi işte,
Olduğum gibi yaşıyorum karanlığımda...

Oy Ver :