Serin bir akşamüstü,
Penceremden içeri rüzgarın getirdiği leylak kokusu,
Aklımda sen...
Ve ben, her zamanki gibi umutsuzum,
Dalıp gidiyorum odamın mavi duvarlarına.

Birden hayalin beliriyor gözlerimin önünde,
O sımsıcak gülümseyiş,içimi dışımı eriten tatlı gamzeler,
Ve sonra boşluk...
Neden diye sorma,öyle işte...

Sıkılıyorum birden,içim ürperiyor,korkuyorum.
Korkuyorum seni kaybetmekten.
İki gün sonra yine gideceksin ve ben boğazımda düğümlenen acı hıçkırıklarımla yapayalnız kalacağım burada.
Ve büyük bir UMUTla bekleyeceğim,
Bir sonraki cumanın gelmesini.

Dört sene içinde bir sürü güzel anı bıraktım arkamda,
Ama hiçbiri seninle geçirdiğim dakikalar kadar anlamlı gelmiyor,
Adeta sende kendimi buluyorum.

Hiç bitmesin istiyorum biliyor musun,
İki ay sonrasını düşünmek kadar bana acı veren başka bişi yok.
Bir daha ne zaman görüşeceğiz ki,ne zaman kantinde sana çay ısmarlayacağım,ne zaman Umur gitar çalarken gözlerinin içinde huzuru bulacağım,ne zaman?
Bu soruların yanıtının "hiç bir zaman" olması ihtimali kadar beni üzen başka bişi yok biliyor musun???


22.04.2005
cuma

Oy Ver :