Yıkıldığında kendi kendini avumuştu sadece
kendi kendine sözler vermişti
tutmayacağı
tutamayacağı sözler.....
biliyordu artık
yıldızlar ane kadar yaklaşsa da
uzak kalacaktı onlara
ne kadar yakın görünseler de
tutamayacaktı onları
Ve yüreğini aydınlatan yıldızlar
önce soğuyacak
ve elbette gömüleceklerdi sonsuzluğa
belki de bir kara delik olacaktı
çıkamayacağı kafesi....
düşeceği sonsuzluk....
yine yüreği
soğuyacak
sadece hayalleri vardı içini ısıtan
onlar da gidince
uykuya dalacaktı ruhu
bir daha uyanmamacasına....
ve hiç sevmemecesine....
donacaktı gözyaşları da yanağından süzülürken
belki kalbi atardı
ama duyamazdı
ne kendi sesini ne de kalbininkini ......

Oy Ver :