Bütün aşıkların elele gezdiği bir yılbaşı akşamıydı,
Evinin iğneyle tutturulmuş perdelerinden ışık sızıyordu.
Ve ben sızan ışığınla ruhum aydınlansın diye,
Yürüdüğün taşlar da göz yaşlarımla ıslansın diye,
Sokağında ki ağaçlar beni anlasın diye,
Sokak kedileriyle dolaşırken.
Nasılda çıkıverdin köşeden aniden.
O kadar aniydi ki ya da
Ben hayalinle o kadar sarmaş dolaştım ki.
Seslenemedim sana hayalin kıskanır diye.
Sen görmedin ama sırtında ki sazın fark etti,
İçimdeki dayanılmaz sızıyı.

İlker MANYAZ 01/01/2006

Oy Ver :