Soğuk bir Aralık akşamıydı.
Güz son nefesini vermiş,birakmıştı yerini kışa.
Kış sana neyi hatırlatır sevgilim,karı mı yağmuru mu?
Bana yalnızlığı hatırlatır sevgilim,yalnızlığı

Yalnızlığımı da yine yalnızlığımla kapatıyorum.
Yalnızlığımla dost oldum sevgilim.
Bu dostluk sandığın gibi değil,
Aynı esrar gibi;uyuşturuyor,avutuyor önce beni
Sonra duvarlar üstüme geliyor,daraltıyor yüreğimi.
Aşkın ne hale getirdi beni sevgilim!

Sevdiğimi söyleyemedim sana
Seni delice sevdiğimi hiç bilmedin
Çölde suya girip;o suyu içememek gibi
Getiremedim o iki kelimeyi yanyana
"Seni seviyorum" diyemedim.

Bir ses aldı beni hayallerden
Rüzgar delicesine dövüyordu camımı
Aldırmamaya çalıştım;elde değildi
"Aç şu pencereyi artık"diyordu.
Açtım önce bir küfür salladım
Öfkemin en derinlerinden
Bütün doğa üstüme geliyordu
"Haykır onu sevdiğini" diyordu.
Rüzgar,"Hadi söyle o kelimeleri dünyanın öbür ucunda da olsa bulur söylerim ona" diyordu.
Ağzımı açtım;sessiz bir çığlık attım.
Sessiz çığlık olur mu sevgilim?
İşte bana bunu da yaptırdın.

Kapattım pencereyi;ağlayarak dışarı attım kendimi.
Bulmuştum bu acıdan nasıl kurtulacağımı,
Akıtacaktım kanımla beni bitiren bu aşkı.
Bol dikenli bir gül kopardım,
Batırdım kalbimin en derinlerine
Damlayan ilk damlayla birlikte bir alev gürledi.
Kıpkırmızı bir güvercin çıktı alevin içinden.
"Ona gidiyorum"dedi.
Yakaladım,"Hayır,gidemezsin"dedim.
Elim yanıyordu;ama kalbim kadar değil.
Ateş tutulur mu hiç?
Sen bana ateşi tutturdun sevgilim!

Bir damla yaş süzüldü ateşin üstüne.
Biraz çırpındı;fakat söndü ateş.
Gecenin karanlığına uzun uzun baktım.
Bir silüet vardı uzakta;evet bu sendin.
Uzanıyordum,ama dokunamıyordum.
Biri daha vardı yanında,bir dakika ben değildim o;başka bir adamdı.

Dur gitme;"Seni Seviyorum"diye bağırdım.
Sonunda söylemiştim.
İnsan bir şeyin değerini kaybedince anlarmış ya...
Artık korkmuyordum,
Seni seviyorum!
Seni seviyorum!

Oy Ver :