Up uzun bir gece... Bu gecenin sonu hiç yok gibi;
Sanki hiçbir zaman güneş doğmayacak
Kapkaranlık tıpkı gözlerin gibi...
Gecede kaybolmuşum, yolumu değil kendimi arıyorum:
?Allah?ım ben nerdeyim??
Ucu bucağı yok bu gecenin tıpkı gözlerin gibi,
Düşmüşüm içine bir kez çıkamıyorum...
Işıklar sömüş...
İnsanlar rüyalarının ikinci baharını yaşıyorlar şimdi;
Herşeyden umarsız...
Hayalin geliyor...
Baktığım bu camın karanlığında
Ve arkasında çok uzaklardasın.
Serap görüyorum gecenin karanlığında,
Gecenin dondurucu soğuğunda;
Kızgın çöllerdeki su gibi hayalin.
Sana doğru koşuyorum; yetişemiyorum.
Koştukça kaçıyorsun benden.
Elimi uzatıyorum sana,
Uzandıkça gecenin karanlığına gömülüyor hayalin.
Sonra ?dur? diyorum. ?Ne olur dur?...
Sesimi gecenin karanlığı alıp yutuyor sanki.
Sonra bir ses... Uzaklardan.
Senin sesin...
Kanımı donduruyor, korkuyorum.
Hıçkırklara boğulmuş sesin.
Kömürgözlerinde bir telaş ve birkaç damla yaş...
?Kurtar beni!?
Sonra çınlıyor kulaklarım.
Sesin dört duvar arasında; her duvardan aynı ses:
?Kurtar beni!?...
Başım kenetlenmiş ellerimin arasında,
Sıkıyorum tüm gücümle;
? Ne olur ya dur ya sus!?
Koşuyorum sesine ulaşmak, sana dokunmak için
Karşımdaki duvara çarpana dek.
Sonra arkamdaki duvarda beliriyor sesin
Sonra sağımdan ve solumdan...

Nefes nefeseyim.
Tüm umudumu, tüm gücümü yitirmişim.
Odanın ortasında çaresizce sensizliği yaşıyorum.
Boynum bükük, başım öne eğilmiş...
Yine de son nefesimde seni diliyorum Rabbimden...

Sonra bir ışık...
Göğü ve gecenin karanlığını yara yara iniyor üstüme.
Ve bir kez daha beliriyor hayalin.
Bu kez gözlerinde korkudan eser kalmamış.
Sesinde hıçkırık yok...
Gülümsüyorsun bana.
Ve yine bir ses...
Bu kez oldukça sıcak ve sevecen...
Elini uzatıyorsun:
? Hadi gel bebeğim?...
Sonra kanatlarının altında,
Sonsuzluğa uçuyoruz beraber,
Sonsuzluğu yaşamak için...


NOT: SADECE SENİN ANLAYACAĞIN DİLDE
"SERETLEK"

EKİM-2005
İSMAİL AKAR
HENDEK-SAKARYA

Oy Ver :