Sevdanın içimi yaktığı
bir Konya gecesinde
rüzgarın uğultusuyla serinledim

Kaç bahar yaşadık ki seninle
o masum İzmir akşamlarında
ay´ı denize döküp
kaç kez göz göze geldik
sevda ile hüznün seviştiği yüreklerimizde
hangi çocuğu emzirdik ki

Şimdi sendeki sıcaklığı
serin Konya gecelerinde arıyorum
göz pınarlarıma yenilmeyeyim diye
sahte gülücüklerle kadeh tokuşturuyorum
bir bekar evinin müstehcen odasında

Seni yaşadıkça bir kez daha intihar ediyorum
bir kez daha öldürüyorum içimdeki çocuğu
hesap makinesinin dokuz haneli ekranında
daha bir acıyla çarpıyorum sevda ile hüznü

Kalbim yaşat bu şiiri
kalem daha bir inatla gıcırdıyor
göz kapaklarım artık isyan ediyor
ve şimdi bedenimin en yoğun sıcaklığını
sensizliğin serinliğiyle yaşıyorum

Acı birikiyor
üzünç birikiyor
birikiyor umutsuzluk
birikintiler kuytulukların kör noktasında
mum ışığına hasret yürekle
güneşin yapay aydınlığıyla, her an
yeni bir Orfeus yaratıyorum aynı yürekle
sensizliğin varlığın, sonsuzluğa hapsetmek için
tanrıları kandırıyorum inançsızlığımla ki
sensiz bir ben eldiyorum sonuçta

Ve en güzel şiirlerimi sığdırıyorum dokuz haneli ekrana
kalbim yaşat bu şiiri

Oy Ver :