sen yokken ölüm gibiydi herşey,
yokluğun bir sırtlan gibi dikildi karşıma,
içten içe kemirdi benliğimi kurtlar,
seni anlatmayı arzuladım anlatamadım...

aynı duygularla yoğrulmuş sen ve ben,
yokluğun beni, varlığın seni yakmış,
dağa taşa, kurda kuşa, ne varsa bütün yaratılmışa,
seni anlatmayı arzuladım anlatamadım...

dışarıya çıkayım, temiz bir hava alayım dedim,
sen yoksun diye çıkamadım,
mevsimin ilk dondurması çıkmış diyorlar,
sen yoksun diye alamadım,
herşeyim sen olmuşsun, ne çare yoksun,
seni ne kadar çok sevdiğimi,
anlatmaya çalıştım anlatamadım...

yılların yükünü taşımış eski bir radyo,
ve en az onun kadar eski bir ses,
sen yoksun ya, kendimi yaşlı hissediyorum işte,
sanki ben yılları değil, yıllar beni eskitmiş,
günlere, haftalara aylara, mevsimlere yıllara,
seni anlatmayı arzuladım anlatamadım...

sen varken hiç ağlamazdım,
mutluluk bendim, bendim bahtiyar olan,
söz geçiremiyorum yüreğime, dinlemiyor beni,
seni istiyor yüreğim, duymak istiyor sesini,
gelecek dedim, sabret dedim avutamadım,
ağladı yüreğim, ağladı, ağladı ağladı,
ben de onunla birlikte ağlamak zorunda kaldım...

eski bir saksı buldum bir çiçek diktim,
su vermedim, sen verirsin diye,
unutmuşum senin yokluğunu,
bir görseydin zavallının nasıl boyun büktüğünü,
yokluğunu anlatmaya çalıştım, anlatamadım...

sen yokken ölüm gibiydi her şey,
yaşayan bir ölüyü andırıyordu bedenim,
sen yokken açtım, susuzdum,
sen yokken yangın yeriydi yüreğim,
bir isyandır başladı ruhumda seni isteyen,
her şey seni istiyor...

gözlerim gözlerine bakmak, ellerim ellerinden tutmak istiyor,
ruhum da, kulaklarımın arzuladığı güzel sesini istiyor,
bu ne muazzam baş kaldırı, hepsi birlik olmuş seni istiyor,
onlara çaresizliğimi anlatamadım...

geceler seni soruyor benden, yine yalnızsın diye?
yokluğunu söylemedim onlara, bilsinler istemedim,
sevdiğim gündüzde kaldı, beni bekliyor dedim,
iri iri kara gözlerini diktiler gözlerime,
onlara, yokluğunu anlatmak zorunda kaldım...

seni anlatmaya kafi gelmiyor kelimeler,
yoksun, yüreğimde hiç dinmedi inlemeler,
ayrılık zalim bir avcı, öyle vurduki pençesini,
senden ayrı kalmak zorunda kaldım,
nutkum tükendi,derdimi anlatamadım,
bende şiirime burda;
bir nokta koymak zorunda kaldım...

Tacettin Aksu
29.03.2003 / Diyarbakır

Oy Ver :