*** Ulu çınar dile geldi kelam eyledi*** Gecelerce derdim çok dermanım yok deyi inledi*** Orada bir öksüz-yetim zavallı çocuk derdin ne ki dedi*** Ulu çınar iç çekti şöyle bir*** Dedi ki Allah bir kitap bir, peki bu manzara nedir*** Çocuk irkildi birden, dedi ki hani manzara nerde?*** Çınar dedi ki manzara sensin,sana sahip çıkacak ümmet nerde***Elleri soğuktan donmuş çocuk, iki gözü iki çeşme*** Ey koca çınar ne olursun yaramı deşme*** Çınar ümmet ümmet deyi çok inledi*** Lakin onu gören, bu çınar delirmiş dedi*** Bilmediler ki çınarı kendileri delirtmiş*** Onu koca yaşına rağmen inim inim inletmiş*** Ulu çınarım dayanamamış bu acıya,yığılmış bir kenara*** Ardından bir grup cenazesini kılmış sonra gömmüş bir mezara***Gel zaman zaman git zaman ulu çınarım efsane olmuş milletin dilinde*** Ziyaret edilir hale gelmiş, hergün kabrinde*** Lakin yine yanlış anlaşılmış ulu çınarım*** Gelen tapar gibi girer çıkar olmuş, kabrine çınarım** Sanırım bu devran böyle gelmiş sana kadar ama bilesin ki böyle gitmez*** Hakkı söylemekten çekinmeyiz,hedef son nefes mücadelemiz bitmez*** Dert çok gördünüz ya dostlar dağlardan aşkın*** Derman sizsiniz artık bunun farkına varın*** Ey hayatımın baharı, gönlümün süruru Güzel Allah´ım*** Bizi bu yolda maksuda ulaştır yeter,olmasın istemem bir mezar taşım***

Oy Ver :