ankara´nın sessiz ve soğuk sabahlarında buldum seni,
hiç aramadığım bir anda.
ayaz kesen günlerin her anına işlemiş,
şebnem damlacıkları saklamıştı seni içine.
birgün,
uzayıp giden binaların pencerelerinden çıkarsın diye bekledim seni,
umutsuzlukla.
başka bir günse,
sırasına girdiğim otobüs kuyruğunun arkalarında aradım seni.
okul yolunun kaldırım taşı sayısı kadar sevmek istedim hep seni,
yada ne biliyim,
yıl boyunca girmediğim derslerin toplam dakikası kadar istedim seni.
uzak şehirlerden birinde,
sekizinci sokak, beş nolu evimin kadınıydın sen.
ama ne olursa olsun,istedim seni,bağlanmasına.
üşüyen bedenime sardığım kazağımdın bazen,
bazende,kahvaltısız mideme indirdiğim bir simidin tadı oldun.
sisli yolların arasından çıkar gelirsin diye bekledim arasıra,
arasıra hiçbirşeydin benim için
herşeyime inat...

Oy Ver :