Başlangıcı olmayan bir yolculuktur çıkılan, sadece bulunduğun kenttin güzellikleriyle sarsılmak geride her şey vardı; hiçbir şey gibi. Ölümsüzdü istediklerimiz, oysa yavaş yavaş ölüyordu. Zamanla birlikte kaybolan düşlerimiz şekerini kaybetmiş bir çocuk gibi haykırmasıydı.
Bir zamandı aslında istediklerimiz bizi boğan bu kentin aşalık istekleriyle bütünleşen benliğimiz bir türlü kabullenmiyordu sis dolu havayı oysa loşu severdik biz. Gözlerimiz artık yosun kaplıydı hiçbir güzelliği göremiyor, seslere yanıt veremiyorduk; tıpkı borçlu olduğumuz yaşama yanıt veremediğimiz gibi. Bir onurdu yürüyüşlerimiz kendimizi yaşantımızı ve yaşantıyı kurtarma isteği gibi ah bir gitsek buralardan ah bir beynimizi kendimize bıraksak işte o zaman her şeyi çözecektik, ve her ses dost olacaktı, yoksa insanların seslerinden bıktıkta artık kaçıyormuyuz. Gecenin içinden haykırdık zamanın geri kalan kısmından sesimi duyan varmı! sesimizi duyan varmı!
Seslerimiz dedik evet biz bir kişi değildik adeta toplumla birlikte binlerce kişiliğe bürünmüştük. Oysa biz kendimizle baş başa kalmak istiyorduk kendi yalnızlığımızı istiyorduk biz iki kişiydik kendi içimizde rahattık onun adı bizce güzellikti diğeri ise yaşadığımız toplumdu

Oy Ver :