KERPİK DERESİ


Gün ışıgıyla gök kuşagının besleyen raksın,
Ehemmiyetinde parlak çakıl taşların renk sefası,
Taşlar arasından fışkıran boy boy yosun ve ebruların,
Güzelliğinle dogup senin şakırtılı sesin,
Seninle büyüdüm çocuklugumun ilk denizi,
Sıra dağlarından,
bulutların iştahından son çehresi,
Selvileştigim zaman sende kaldı,
İlk çekilmiş ispiyonsuz çıplak fotorafım,
Göçmen kuşların vedasında seninledi yalnızlıgım,
İçimi gıdıklayan sögüt yapraklarından aşıp,
Beni vurup seven,
sevecen etezyen rüzgarın,
Toplanır sende gelincik,sümbül,papatya yüklü dik yamaçlarından,
Uçsuz bucaksız akarak toplanır,
Kıvrak kalçalı dar yataklardan,
Laleler açar yırtmaçlı daglara uzanan dimdik ormanlar,
Dogdugum yere doğru uzayıp giden,
asırlık çınarlı yollar,
İmbat rüzgarları eser kerpik deresini seven kollarından,
İlk baharında yeni tıraşlanmış kuzu ve çobanların ıslık sesleri,
Çocuklugum şaşalandı doruklarda yaz geceleri esintilerinden,
Ona tüttürdüğüm şarkıları yüce dağlar yutar,
Şarkılarımın sözünü ve bestesini hep o kurar,
Boyunu yıldızlara dokundururcasına uzatmış sardunyalar,
Bir fincan su iştahımda hep burnumu gıdaklar,
Nanelerin üstündeki sabah çiğleri,
Sabahın ilk güneş ışınlarıyla bir başka ışıldıyor,
Daglardan kıvrıla kıvrıla kerpik deresine düşen arklar,
Demyan köyün sögütlü degirmenini çalıştırırlar,
Onun adına övgülü uyduruk sevdalı maniler,
Dillerden düşmez türkü olur,yürekleri yakar,
Onun sevdasını bitiremez yazan kalemler,
Onu görmek,yaşamak gerek,
Onu kendi haline bırakıp ona sevdalanmak gerek,
Cennetin içinde eşsiz bir kıymetli portre,
İşte bu kerpik deresi tam yaşamlık yer.



İBRAHİM ÖZDEMİR

Oy Ver :