şehre sonbahar gelir,
ağaçlar çıplak kalırdı,
aniden dağılıverirdi sis,
hava aniden bulutlanırdı,
ve ben yalnızlığıma ağlardım.

dudaklarımda bir seyyar ıslık,
gecelerde ve sensiz,
uzak bulurdum kendime,
vermeye kıyamadığım papatyaları.

bir sessizlik çökerdi,
bir ben ölürdüm geceleri,
sonraları anlayabilmek için,
hep sonraları,
uçurumdan kıyıya attıklarımı.

Oy Ver :