KAYBOLAN UMUTLAR

Sıcak bir yaz günüydü,
Hafifi hafif rüzgar esiyordu,
Güneş bir cam kubbe gibi duruyordu tepemde,
Ve adım adım yürüyordum,
Umutlarımın kaybolduğu yerde.

Etraftaki ağaçlar büyümüşlerdi amma,
Birlikte girdiğimiz deniz kıyısı artık yoktu yerinde.
O an baskına uğradığımız baraka ev takıldı gözüme,
Korkuyu,
Telaşı,
Ve de paniği yaşandığımız o baraka eve.

Evlilik cüzdanı istemişlerdi bizden,
Ey uyuyan güzel umudum,
Sen neyin kanıtıydın sanki.
Ben senin ismini umut koydum,
Yarınlar umutla dolsun diye,
Umutları yok etmek istediler istediler,
Yeni umutlar doğmasın diye.


Oğluma 1997

Oy Ver :