diyelim ki
caydım mavinden!
kahrolası bir lekeyle kalakaldım...
şiirlerimden taşların arındı...
bilirsin,
yüzümü ateşle yıkar,
yadsınırım.
Dicleyi taşırır gözlerimde ki hüzün
savaşmak ne hikmetse
kıyında kalır...
ve Krallar Kralı Ardeşir,
Zerdüşt´e tapınışıma sevinir..
soytarılıktan terfi ederim...
ve koynumda ki mavi leke tünemiştir
artık meskensizce kalbime
ne yapmalı şimdi...
mayiyi mi taşlamalı!
şiirleri mi!
yoksa...
kapılarını mı yumruklamalı taş yürekli ülkenin...
biliyorsun işte
bütün dinleri karşıma alıp
inadına günaha giriyorum
şiir kazıyorum işte
içimden toprak döküyorum martıların cenazelerine
yaralarıma şarap döküp
kuşların yuvalarını bozuyorum şiirlerimde
acıma-sızım...
mavim ölü!...
kuşlar ölü...
şiirlerim...
bir sen
ah bir bilsen saçlarını sömürdüğüm!
mavimin katili!
aşk suratıma çarpıp geçiyor
kim ağlar şimdi
hangi satırlar acıtabilir artık kalemimi
bilmiyorum...

Oy Ver :