mart ayında dertlerin en ağırını yüklendiğim

akşamların sabaha bakan bir penceresinde

şafak kızıllığı gözlerime dalmadan

sen, yüreğime beklenmeyen bir yağmur gibi

çakılmıştın çoktan...

o katliam bakışlı yarin

ellerinde unutmuştum herhalde

içine toprak kokusu işlenmiş kalbimi.

her ne kadar ellerine kelepçelenmiş

yaralı bir kukla muamelesi görsede

gözlerine biat eden bu gri yalnızlıklardan söz eden

bir ekim kıtlığı kırıntısı

yok artık bu şehirde!..

senin büyülü dünyanın çöl fırtınalarında

asimile olmuş,

helak bir kavim yok artık yeryüzünde...

ey mülteci sessizliğe bürünen yar!

martılar......

hani şair ne güzel diyordu ;

"martılar ağlardı çöplüklerde,

"biz seninle gülüşürdük..."

martılar çöplüklerin altında kaldı bilesin!..

bizse...

ah!

Oy Ver :