Sana yazdığım bir ilk?in son satırı idi.
-ki hala içimde ve AÖS?ün bir yerlerinde durur.
Farkında olmadan kimi yalnızlıklarımda,
duvarlarına yüreğimin ve odamın,
seni kazımıştım.
Senden, benden ve birçoklarından habersiz!

Çığlığı sende kaldı,
tenimde öptüğün yalnızlığım.
Bir fırtınadadır şimdi,
yüreğime bastırdığın ellerin.

Bir otobüsün arka koltuğunda öğrendim seni.
Camdan bakarken İstanbul?lu yalnızlığıma?
.
.
.
Yokluğunda öğrendim seni.
Yığında, gürültüde? 21/09/2005
Metris

Oy Ver :