Savurganlık

Saçlarıma zerk edilmiş heyula
Arkamda
cömertçe harcadığım zamanın yıkıntısı
toynaklarımda
düşlerden gizli hazine
emperyalist düşünceler gözlerimde biraz da çılgınlık
bıraktığım ayaklar görüyorum çağlar arşınlayan
bir köpeğin sırtarışı düşüme giriyor gece yarısı
atalet
dedim ya sıyrılamadığım tek şey
yatağımdan kovamadığım
özge bakışlar var sırtarış aynasında yansıyan
Süreyyalarla süslenmiş gök kubbem çatırdıyor
Trilyonlarla tartılıyor tabutum
Omuzlarda taşınıyorum öfkeyle harmanlanmış ateşe
Çığlık
Yaltaklanmaktan usanmayan çarşafların tuzağı
Özgül ağırlığından habersiz tabanca
Gece yarısı hinlikleri
Hakikat
Yıllardır kaçtığım tek unsur
Yırtılmış perdelerin arasında sevmek ne ucuz
Birkaç maval okunmuş aşka dair
Karizma
Süte hasret gittiğimden midir nedendir
Gözlerim kan çanağı
Beynimde sonu gelmeyen kurtlar
Sırlar odasında hapis kaldım
Dar sokakların bol bıçaklarından kanım süzülür
Cesedimden arz edilmiş parçalar kapitalizme
Mızrap yorgundur kaçırır kendini benden
Delirmişliğim yoktur damarlarımda aşk olmasa
Susuzluktan çatlamış dudaklar
Kırılganlığını yakalamak gerek zamanın
Ki irin memeden akan
Zehirlenmiş gençliğim daha doğmadan


Göz kapaklarım ağırlaşıyor tükeniyorum
Sırılsıklam saçlarında gürbüzlüğü tadan çocuklar
Serdengeçtiler serkeşler kucaklaştığında
Gece ağlamakta çocuklar ağlamakta
Ağlamakta gökyüzü
Ben bir garip deliyim cibinliklerde saflığı imbikleyen
Zehirlenince gençliğim kandır imbiklerden süzülen
Parti broşürleri çığırtkanlığın yalancı maskesi
Çıkar çocukları bu katran gölünden
Feryat
Belki sahtedir koşan olmazsa
Belki her şey sahtedir çevremdeki
Ruhsuzların egemenliği kırbaçlıyor devrim sloganlığını
Özel insanların meclisinde patlıyor bombalar
Zafer sarhoşluğu yıkıyor beni
Eriyorum kaldırımlarda eriyorum
Galibiyeti elde ettiğimde mağlubiyetin zehrini tadıyorum
Benimle ölümsüzleşenler de eriyor ve
Sen yoksun yanımda
Elbet bir kurşun saklamışımdır son kuruşun
Hayata dair ne varsa sır olsun istemişimdir
Gecenin ve hayatın silinmez izlerinde sızıyor gözler
Yaralarım dağlanıyor haykırışlarım deliyor geceyi
Gece ben karanlık gözlerim sessizlik dilimdeki şarkı
Allahım
Benim mi çağlar arşınlayan bu ayaklar
Ben miyim bu tükenen insanların umrsamazlığında
Çıban
Belki benim de böyle derdim olamazdı pragmalarım olsa
Lüks otomobil
Milyon dolarlık villa
İçi boş bir hayat mı asla
Pragma yok ölüm yok sadece
Sen
Ve saçlarındaki cennet kokusu
Devrimler kelimelerle gerçekleşirmiş
Sen yoksan kelime de yok devrim de sadece hayal


Geceyi delen bir şeyler var ki ıstırabında
Züleyha aşkıyla adımlanıyor durmadan
Kısırlığından şikayetçi radikalliğinden yıkılmış hayat
İnsan nisyan ya da isyan
Dürülmeye hazır defter
Kanla dövülmüş hançer
Abus çehre
Kerahetinde kıldığım namaz
Buna rağmen çın çın öter kulaklarımda
Özgürlük safsataları
Damardaki bir içim aşksa dolaşan kan yerine
Yeterli değil dansetmek için intiharla
Donukluğu buz olur hayatın
Zaman bile durmuş ağlamakta
Görünmeyen bir şeyler var korkutan
Korkudan çatlayan
Belki de en büyük muvahhittir şeytan
Herkes tozlarını silmeden daha uyuşukluğun
Beynimiz erimişti devrim sloganlığından
İnsanın özgürlüğü köleliğe soyunmuşluğudur
Derdi babam
Şarjörüne ölüm sürdüm hasretimin
Tetikçisiyim içimden atamadığım ucube fikrin
İşte bütün bunların ortasında tertemiz
Bir tek sen varsın ey aşık olduğum
İnsan
Yıkılabilirlere inat yıkılmayan aşk
Al götür beni buralardan yarin kucağına
Götür beni kırılmış ayaklarıma aldırmadan
Çarşafların yaltaklığımdan perdelerin yırtığından
Abus çehrelerden bir de kendimden??






Zafer ÖPÖZ

Oy Ver :