Hayat hiçbirşey vermedi acıdan başka bana ve ben gibilere!.
Zaman namert ,dost namert oldu arkamızı döndüğümüzde yüreğim...


Yüzleşmiyor namert hiç bizler ile,ya arkamız dönük iken sırtımızda bıçak!.
Yada zar zor yürür iken üstümüze çöken
karanlıkta,çelme oldu namert!...
Yüz yüze gelemedik yüreğim...

Namert alışık hain olmaya,gizlice vurmaya.
Namert soysuz eli uzansa bile,akıp giden zaman içinde namert hep pusuda!.

Bazen ışığı bulacağımız kapının arkasında.
Bazen ise düştüğümüzde tökezleyerek,bize uzanan dost sandığımız.

Hayat hiç bir şey vermedi NAMERT´in verdiği HAİN´likten başka.

06/02/2004

Oy Ver :