solgun yapraklara döndük
ayrılıklar fırtınalarında
hep yükümüz ayrılık oıldu
çok tez ömit yapraklarımız soldu
ve papatya faları gibi
yaşıyor yaşamıyor diye faklar acılıyoredu

hüzün galip geldi çile deryasında
ben yaşıyorum ben ömit besliyorum desemde
bir sesizlik bir hışııntı kaplıyordu bedenimi korkuyordum
demek kaç para yaparki
teredütsüz yalız olmak teredütsüz yaşamakla yaşamamak
arasında gidip gelmek

çıglık gözyaşlarımın diyer adı ben bazen susarken gözlerimdeki
yaşlar susuşuma isyan edercesine haykırır
tutuklu kalır süzlerim düyümlenir
bogazımda
titrer elerim titrer yüreyim
ağlarım ağlarım kendi iç dünyamda sarılıp yatmak isterim hayalerime
ama ne tohafki sarılacak hayal kalmadı
gönül nezninde anladım ki
alabora olmuşum ömit denizimde

Oy Ver :