Güneşi yere indirmekti belki benim istediğim,
Bir yetimin gözyaşlarını dindirmek kadar imkânsız,
Sanki tutup indirebilecekmişim gibi uzandım yıllarca,
Karanlığımı bir nebze aydınlatan güneşime,
İmkânsız olduğunu bile bile ama bir okadarda ümitle,
Gözlerimi güneşe açtığım hergün,
Kaçınılmaz kaderimdi bu oyun,
Acımasız bir mecburiyetin oyunuydu bu,
Kelebeğin dramatik mecburiyetine eş,
Kısaca acı bir şekilde sonlanan bir günlük ömre talim,
Ama o bir güne inat rengârenk,hayat dolu,
Sağnak yağmurları durdurmaktı belki benim istediğim,
Ve belki peşindende bir gökkuşağı çizmek,
Benim gözyaşlarımın dinmesi kadar imkânsız,
Ama her ağladığımda daha fazla bir azimle,
Peşinden sabahı gelmeyen her yağmurlu gece,
Kaderim olmuştu bu karanlık oyun benim,
Zifiri karanklıklarda boğulmuştum zaten ben,
Belkide sadece yaşamaktı benim istediğim...!

Oy Ver :