Hani yakın olacaktık birbirimize,
Söz vermiştik hani.
Belki ben sevdiğim gözüyle bakarken sana
Sen ise en iyi dostumsun diyordun.
Fark etmezdi, ben zaten dostundum,
Dedim ya
Hatta benim gözümde
Sen benim
Sevdiğim, sevgilimdin.
Beklide şu diyarda tek desteğimdin.
Seninle güzeldi bu diyar, bu doğa,
Seninle güzeldi bu deniz, bu yeşil,
Seninle güzeldi doğan güneş,
Seninle güzeldi,
Bana başta çoook garip gelen bu şehir.
Anlam kazanmıştı yüreğimde bir bir bütün bunlar.
Hepsi senin eserindi.
Gözlerinde bulmuştum ben
Baktığında beni anlamayı,
Ben ise baktığımda seni anlamayı,
Hiç konuşmadan, hiçbir şey sormadan,
Bakışlarla neler olup bittiğini, nasıl olduğunu, nasıl olduğumu.
Bir çizgi vardı sanki gönüller arasında yol olan
O yolda oluk oluk sevgiyi akıtan iki insan.
Ve yetmedi,
Bir sayfa açtık,
O sayfada paylaştık bir çok şeyi,
Anlatamadıklarımızı, fırsat bulamadıklarımızı.
Ya sonra ne oldu?
Bir ufak naz,
Bir gereksiz kapris.
İki küçük cümle
İşte hepsi bu.
Götürdü o büyük sevgiyi
Taaaa uzaklarda, kalbimin en özel,
En güzel ücra köşesine külleyip gömdü.
Gömdü gömmesine de gel bana sor.
O külün sıcaklığı halâ yakıyor,
Halâ inletiyor yüreğimi.
Fakat anlam veremediğim bir şey,
Bir şeyler var.
Yanındayken bile kendimi sana uzak hissederken,
Sana bakmaya doyamazken,seninle tartışmayı, küsmeyi, kavgayı bile,
Mutluluk sayarken!
Ya şimdi?
Senin bulunduğun odaya bile girmek istemiyorum,
Bunu çooook istesem bile.
Aynı odayı paylaştığımızda ise,
O gözler, o yüzler ayrı camlara bakıyor !
Ama ya yürekler ?
Bu aşka YAZIK!

Oy Ver :