ASİ ÇOCUKLAR

Zulüm
işsel öz gerçeğinde insanın.
saflıkları yok olan buyruk
ölüm yağdırıyor çağına.

yanık şafaklarda örselenir
dökülür cehalet
uygarlıklar üstüne.

hani nerede
bu kentin asi çocukları
acılara tutunmuş
türküler kalmış onlardan geriye.

yitirmiş mavisini
güz yangını bulutlar
hangi düşün tutsağıyım
hangi sevdanın yorgunu.

ezgileri içine akan bir nehir
savurur beni kollarından
hiç hesapta olmayan sulara.

Boynumda yağmur lekeler
Ele verir uçarı çocukluğumu.

Öfkem ile bilediğin
sesim kalır yarınlara
Varlığı henüz keşfedilmemiş..

Hani gönül yaralarınız
Hani nerede bu kentin
asi çocukları?

30 mart 2005

Oy Ver :