YOLUN SONUNDA

yaşam döngüsü sıfır bilincindeyken
Bilendi öfkeler taş duvarların ardında
Kurşun sesinde seken bıçak düştü
Karanlığın tamda göbeğinin üstüne

yığılırken üst üst?e gene umudun yaşam gerekleri
hayat ın ilk ışıkları sızıyordu
labirentlerinden hücrenin
kendi benliğin şarkısını söylüyor katışıksız
?zor anlarında gelen esini geçmişin?

Başladı tarihin içinde yoklamaya kendini
İçinde dürtüsüyle devam etmenin yola
tek özne kalsa da zincirini kıracak çevrenin
ki kurulu sorgulanmayan anlardan bir?an
o zaman duracak gönül borcuyla geçmişine .





Mayıs1993

Oy Ver :