küçük bir çiçektim ben kırda açan
mis gibi kokumla insanları rahatlatan
etafına mutluluk neşe saçan
küçük bi kırçiçeğiydim ben

kopadılar dalımdan bir gün
bir vazonun içine koydular
gelen kokladı, giden kokladı
ama bilmediklei bi şey vadı

günden güne zayıfldım soldum
yapraklarımı bier bier döktüm
zamanla yavaşça boyumu büktüm
içim buuktu dalmdan kopmuştum

etafımı görmez oldum solmuştum
kimse koklamaz oldu benkurumuştum
artık ne su vren vadı unutulmuştum
oya bir yudum sevgiye muhtaçtım

işte böyle soldu kırçiçeği
önce dalından sonra yurdundan
daha sonra hayattan kopaıldı
şimdi ise bir bir bozkıra döndü

Oy Ver :