Her akşam başımı koyunca yastığıma,
Konuşur, dertleşirim içimdeki denizle
Sorarım...
Bazen keyifleri, bazen acıları ,
Bazen coşkuları , bazen çaresizlikleri ve
Sonu gelmeyen amaçları ile
Nereye koşar hayat ?
Nasıl arkadaş olur, bizi nasıl kucaklar,
Ve bizleri nasıl yaşatır diye,
Sorarım ...
Yüzümde derin , sessiz ve tatlı bir gülümseme ile
Biz mi hayatı, hayat mı bizi yaşlandırır diye
Sorarım...
İşte o an bir düşünce sarar benliğimi
Ve sonra anlatmaya başlarım kendi kendime
Anladıklarımı bu fakir halimle,
Dudaklarım değil ,
Beynimin sarmalları aracı olur,
Anlatmaya ,
Bu uzun yolun bir yolcusuyum ben de
Yürümeye ve yürütmeye geldiğimi anladım
Ve artık anladım ki...
Aktarmak belki biraz zaman alacak,
Belki koca bir ömür ...
Belki de yetmeyecek zaman
Anlamaya ve anlatmaya hayatı...

Bizler de geçeceğiz kervanından alemin,
Ve nice yolcular tükenecek ardı sıra...
Bir mirasın peşinden sürükler hayat bizi
Hiç bitmeyecek bir masal misali

Oy Ver :