ÖLÜMÜ SEVDİM

Ne zaman haykırsam haklılığımı
İsyana düşse yüreğim
Soğuk taş duvarlar kuşatır yaşamı

Nefesim donuyor dudaklarımda
Çarmıha geriliyor günahsız gecelerim.

Gün doğmuyor karanlığına hücrenin
Dayanılmazlığını yaşıyorum hayatın

Unuttuk sevmeyi
Doğayı insanı kuşu kelebeği

Kemirgen duyguların
Çaprazın fişekliğinde bedenim
Bir başına ve yalnız
Çaldım acılarımı taş duvarlara

Duvarlar duymaz duvarlar görmez
Demir parmaklıklara takılmış umut
Ve bir başıma duvarlaştım
Soğuk ayaz gecelerde

Toprağın sıcaklığını düşündüm
Yavuklunun sevdalısını sardığı gibi
Sarar ısıtır beni diye

Çiğ yağmış Gibi dudaklarımın ıslaklığında
samyeli olur rüzgarın soluğu
okşar iken bedenimi.
Toprağın sıcaklığını düşler iken
sevdim ölümü.
Çılgınca bir yaşam sevdasıyla
Çırpınırken yüreğim
Bir tek ölümü sevdim temmuz sıcağında

Oysa
O kadar sevdalıyım ki yaşama
Ölümler beni hep sarsarda
Bu kadar şaşırtmazdı
Simdi ölümün aciz yüzünün
yenilişini örüyorum.
Cellatların acizliğini.

Görüyorum sevdamızın direnci
Öldürüyor ölümü
Yıkılıyor taş duvarlar ışık sızıyor içeriye
Birden ansızın
Yenik düşüyor karanlıklar aydınlığa
Yenik düşüyor ölüm oruçlara
1996. ölümü sevdim
Ezilen ve sömürülen insanlar adına?

Oy Ver :