kahramanların ve kimsesizlerin ugultusundan uzakta
korkakların titreklerin diyarıdır burası
en ufak çıtırtıda ürperir bedenler
bir çakıl oynasa yerinden gözleri kirletir yağmur dedikleri beklenen
kim bu uçurumun sonuna hasret
düşmek ne zor çıkmak ne zor
vardiyalarında küskün gardiyanlar ki cellatlar asmaz olur kimseleri
var yanlarına haykır öldürün beni diye
yaşatırlar seni binkere öl diye
değil merhametten sanma merhametten
korkup yaşayamıyor insan çoğu korku ihanetten
uzun zamanları kovalayanların kısa ömürleri
ve mutlak gerçeğe uzaklık
aşk kirleniyor aşk ölüyor
korkudanmı ağlamak
ay bulanıyor kurtlar ağlıyor geceye
çakallara meydan bırakmaz kurtlar
herkes birbirini yer bitirir
bir AVUÇ TOPRAK İÇİN NELER YİTİRİLİR
etrafında kuşansın bırak kuşansın sevda
çıksın adı sanı belirsiz bir savaşa
yensin yenilsin bırak ölsün dokunma
yak bir türkü kimsesizlere
dinleyenler geçmesin bir daha aynı köprüden
koy aksın nehir çatlasın gök
bırak ki devrilsin alem dizlerinin önüne susuşlar o an
yaşam hayat yarın ve kaygı
eli ayağı tutan gören düşünen ağlayan tek damla kan...

Oy Ver :