sen giderken yıkılıyordu roma
sırtlarda hançer
herkes kendince britüs
bir yıldırım düşüyordu alnımın ortasına
gök başıma geçiyordu sen giderken
film şeritlerini yakıyordu çocuklar
sen gidince nedense kalabalıklaşıyordu sokaklar
sen gidince ölüm bile kaçıyordu bu yandan
tellalların dilinde bir türkü
adamın biri yaratılıyordu ateş ve kandan
sen gidince akşamın ruhları çekiliyor masamdan
eski bir mektup
eski bir kalem
eskimiş bir el

sen gidince kapıları örtülü evimin
sen gidince son çiçek camda
bıraktıkların ve ben bir yanda
anıların yaşıyor geçmiş zamanda
üşüyor ağlıyor bir adam etraf kimsesiz
rahat uyu yazıyor dikili odun parçası;mezarında...

Oy Ver :