Yalnızlık la baş başa kalan her şey
Bu gecenin sabahında
Kendini aydınlığa ulaştıracak
Bir güneşi bekler
Bekler ki karanlıklar son bulsun
Soğuklar içinde kıvranan gönül ısınsın
Sabahın o acı,donuklu
İnsanı titreten anlarından
Bir ümit var olup bekleyenler misali bekler
Dünyasının aydınlanmasını
O acı anların son bulmasını ister
İster de o anda ufuktan doğan bir güneş
Kendinden ümit bekleyenlere uzatmaz kollarını
O an hayat bir başka olur
Vahim bir yaşamın başlangıcıdır o an
Karanlıklar içinde kalan gönlüme
Zamanın acı soğuklarıyla kıvranan bedenime
Doğacak olan güneş tutuldu
Saklandı simsiyah bulutların arkasına
Gizledi gözlerimden kendini
Ah! o siyah bulutlar yok mu?
Beni acılarla baş başa koyan
Hayatı çıkmaza sürükleyen
O siyah bulutlar yok mu?
Aydınlıktan karanlıklara iten
O siyah bulutlar yok mu?
Doğ güneşim artık yeter çektiğim
Kara bulutları dağıt etrafından
Senden ümit bekleyenin çaresiz
Hayatım son bulmadan ışıklarını gönder
Gönder ki bir hayat, yok olmasın

Hilmi Atasever

Oy Ver :