O zamanlar güzeldik
gözlerimiz ışıl ışıl
Fenerdeki tek odalı evde
güne geceye sırdaş,
hayata kardeştik

Ara sıra tek ağızdan
şarkılar söylerdik
işte o zaman dünyanın,
bütün aç çocukları
kederli ihtiyarlar
sürgün şairler,
Arifin sevdası,
Nazımın hasreti
limandaki tahta felek,
saklanmış mektuplar
gönlü ağır yaralı kim / ne varsa
Fenerdeki tek odalı evimize gelirdi

Sonra dalıp giderdi ne diye gözlerimiz
Aldanırdık çırılçıplak sessizliğe
mutluluğu tarife koyulurduk
en çok da kendimize.

gecenin orta yerinde
dehşet yalnızdık
günebakan çiçeklerimiz yoktu
yoktu kendimizden gayrı kimsemiz
bazen nihavent sesinle sen
kulağıma fısıldardın;
beni ne çok sevdiğini
bir cemre misali gözyaşın
yanağıma düşerdi
o vakit dilin yetmediği
sarılmanın yetmediği
öpüşmenin yetmediği
tarifi olmayan bir şey
boğazımda düğümlenirdi

ve insanca ayakta durabilmekten başka
bir şey yoktu aklımızda

Sonra seyrelirdi zaman,
seyrelirdi tende can
Teneke soba erken sönerdi
Oysa sönmemek için her gece,
her yolu denerdi

bir sabah kapımızda
tanklar vardı kapımızda
tüfekler kapımızda
topuk selamları
gez, göz, arpacık
arpa boyu kapımızda
çatmamışken kaşımızı
kimselerin tavuğuna
sokmamışken burnumuzu
kimselerin oyununa
kapımızda bulduk bir sabah kapımızda
çatık kaşlı - burnu büyük adamları kapımızda

bizim neyimiz vardı bizim
kağıttan gemilerimiz
şiir yapraklarından
uçaklarımız bizim
uçurtmalarımız birde
adı özgür kedimiz
birde barış düşümüz
bizim neyimiz vardı bizim
kumdan kalelerimiz

demek sendin kaptanı
şiir yüklü gemilerin
kağıt uçakların birde
demek sendin işgalcisi
içimizdeki kalelerin

bir sabah götürdüler seni
hayır sabah ta değil
alacasıydı gecenin
akşam kokan ellerin
ellerinde kelepçe
hayır kelepçe değil
sanki avuçlarında
bir beyaz güvercin

gelmediler evimize
senden sonra dünyanın
a canım aç çocukları
kederli ihtiyarlar
sürgün şairler,
Arifin sevdası,
Nazımın hasreti
senden sonra gelmediler;
göklerin en uzak yıldızları
limandaki tahta felek,
saklanmış mektuplar
gönlü ağır yaralı kim / ne varsa
bir daha geri dönmediler.

biz ne güzeldik o zamanlar
fenerdeki tek odalı evde
gözlerimiz ışıl ışıl
hayata bahaneydik
sokmamıştık burnumuzu
kimselerin oyununa
ve insanca yaşamaktan gayrı
bir şey yoktu aklımızda
sen kağıt gemilerin kaptanı
ben yitirmişken aklımı
ne zaman bu şiirler
gelip oturdu aramıza..
ah bu mahpusluk a canım
ayrılık düştü payımıza.

Haziran 2006

Oy Ver :