Hava kararıyor;
Etrafım sessiz
Çünkü yine sensizim sensiz.
Sensizliğin acısıyla yanan yürek
Elbet birgün sönecek
Bütün acılar dinecek
Keder mutluluğa erecek.
Böyle avunan yürek
Aslında bilir gerçekleri
Gidenlerin dönmeyeceğini
Derdin bitmeyeceğini
Ve mutluluğu rüyada
Yalnızca rüyada görebileceğini!

Ne ah çeker avunur
Ne sağa sola savrulur
Bir köşede oturur
Yalnızlığın tam ortasında
Gecenin zifir karanlığında
Yanan kara bağrında
Bir kaleme sığınır
Başlar dertlerini yazmaya
Hiç durmadan, soluklanmadan
Yazar,yazar,yazar...
Bir de düşünür:
Şu bahtım neden kara yazar?

Oy Ver :