önce ayak sesleri,
sonra kendisi...
üzgündü,
yine kırmıştı birinin kalbini...
gözlerinden süzülen birkaç daöla yaşa bakılırsa,
pişmandı...
ama vazgeçemediği gibi,
yine yapmaya kararlıydı...
gökteki bir martıydı bazen...
bazense rüzgarda uçuşan sarı ve kuru yapraklar...
çok savaşlara tanık olmuştu,
kazananı asla olmayan...
herkesin kaybettiği sonsuz bir savaş...
nedeninin kendisi olduğu,
acımasız, kin, nefret ve segi dolu savaşlar...
düşünmekyetmezdi olanları anlayabilmek için,
adını koyarken bile zorlanılan bu şey;
aşk´tı...

Oy Ver :