Kaldirimda yururken,
Sesini duydum birden,
Anlam veremedigim bir korku sardi icimi,
ve yurudum korkunun kaynagina dogru.
Yuzleseyim dedim
ve bu korkuyu silip atayim icimden,
izinvermedi yuregim buna,
cesaret etmedi bedenim dayanamam diye,
Bu sehir sanki bu sehiri bir yerden taniyordum
bu sokaklar bu kaldirimlar tanidikti bana,
sanki daha once bir gezinti yapmistim buralarda,
ve yuregime sordum hatirla!!!
diye.
Guldu bana:))))
Bu sehir senin her zaman ugradigin sehir,
bu agaclar bu cicekler bu evler bu insanlar ve bu,
bu sehir evet bu sehir senin varoldugun,
senin yasadigin sehir,
tanimamistim onu bu korkuyu yasamadan,
bilmemistim onu bu sesi duymadan,
ve gormemistim onu bu gorunmezligi gormeden.
bu korku;
sanki agaclarin sesini duyurdu bana,
ciceklerin ask namelerini,
insanlarin ruhlarinin sessizligini,
ve bu sehrin kimsesizligini,
benimde benligimi....
yurumeyi bu kadar sevdigimi hatirlamiyordum,
ve o anda yasayan benmiydim?
bilmiyordum....
Bildigim birtek sey vardi,
O da;
bana bunu yasatan kisiye
Iyiki varsin demekti
ve sukranlarin en buyugunu sunmakti..
TESEKKUR EDERİM.....
IYIKI VARSIN.....

Oy Ver :