Hani yaşanmış aşklar vardır,
Her aşkın bir sembolü, her aşkın bir uğuru vardır,
Kiminin bir şarkı sözü, kiminin bir çiçek olur,
İşte MANOLYA sevda çiçeğim, sevda şiirim...

Sevgim herşeyimdir,
Sevdalım yaşama gayem,
Bunun en güzel sembolü, nadide bir çiçek,
Manolya; dokunuldumu solan tek çiçek...

Baharın gelişi ile beyaz açar sevdayı,
Saflıktır, Güzelliktir, Nadir görülen bir güzellik,
Onda saklıdır mutluluk, ondadır neşe,
Mis kokulu ve endamlı bir çiçek...

Yaz ile sararır renkleri sarıdır artık,
Sevginin katmerleştiğini andırır, olgunluğu ifade eder,
Güzellik saydamlaşır, hayranlık başlar,
Dokunuldumu küser, solar daldaki çiçek,
Asalet ondadır, sevda ondadır...
İşte sen sevdiğim, ondan derim manolyam,
Sen dokunmaya kıyamadığım,
Bakmaya çekindiğim yegane çiçek,
Sensin Manolyam, Sensin Sevdam...

"Aşk dediğin bin cefayla dolmakmı?
Aşk dediğin sevip mutsuz olmakmı?
Yaprağına hüzün serip solmakmı?
Sevgilerin kanatlısı MANOLYA...

Sızılı bir histir aşkın bedeli,
Yusuf´u kul etti mecnunu deli,
Kerem küle dönüp gitti gideli,
Utancından sular yandı MANOLYAM...

Çiçeklerin en nazlısı MANOLYA!
Sevgilerin kanatlısı MANOLYA!
Ben seni el sürmeden gözümlede severim!
Sen üzülme sakın solma MANOLYA..."

Oy Ver :