Uzun bir güz sonunda gelen soğuk gibi,
Yükseklerde bir tepede,
Hani rüzgarın suratımızı yaladığı,
O sürtünmenin bize verdiği boşluk ve yalnızlık tadındaki hissi,
Hani yükseklerden bir yerden atlayıp,
kollarını açarcasına sonsuza,
kucaklamak o boşluğu ve özgürlüğü,
Hani başını yükseltmişken göğe,
gökten bir su damlasının yüzümüze düşüsü gibi,
İşte böylesine özgür ve sonsuz bir duyguydu benimkisi...

Ama bu yazdığım güzelliklerden yaşadığımız,
Ve bunlardan arta kalan parçacıklarının bile milyonda birini bile yaşayamadık,

Yaşadığımız sade olan,
Sadece en tadılmış olanıydı.
Asıl tadılması gereken duygu!
Tadamadığımız sonsuz mutluluktaydı...

Sorarım sana!
Bumuydu sevda!?
Bumuydu şimdi?
Yaşanılası onca duygunun gerekli olanı?

Ben seninle nasıl ki kırpmışsam gözlerim mutluluğa,
İşte öyle hissetmiştim seni bu koca yüreğimde...
Ben yaşamak istediğim herşeyi yaşayabilsem,
Ben seninle geçirmek istediğim anların milyonda birini bile geçirebilsem,
Söyle bırakırmıydım seni?

Sen sevdiğim,
Sen güzeller güzeli gönlümün sultanı,
Sen rüyalarımın yıldızı, neşem ve mutluluk kaynağım olan...
Bumuydu Sevda!?.

Oy Ver :