Bir park taburesinde,
Gün sıcağının bunalttırdığı saatlerdeyim.
Bir yalnızlık duygusunda,
Nedensiz birini bekler gibiyim...

Gözlerim ansızın taburenin boş kısmına takılıyor,
Sanki birinin oraya oturmasını bekliyorum.
Evet!. Bekliyorum!.
Yer sahibinin gelmesi gerekli diyorum!?

Aslında bir beklediğim yok!
Gün arası yorgunluğumu gidermek için oturuyorum!
Kim gelecek, kimi bekliyorum ki?
Varmıydı önceden bir randevum düşünüyorum!?.

Sanırım sorunun cevabını bildiğim halde,
Gerçeklerden korkuyorum,
Yok!. Buluşacağım biri yok!.
Planlı bir randevum, beklediğim biri yok!..

Hayat buya,
Yalnızlık hiç çekilmiyor.
Hayali buluşmalar arıyor insan,
Olmayan sevgili bekleniyor artık...

Zamanın uzun tik taklarında,
Bir şeyler paylaşmak,
Biri ile bir ilişki yaşamak,
Sevebileceği birilerini istiyor...

Oy Ver :