Durgun ve bitkinim,
Yalnız ve kimsesiz.
Çevremde kimseler yok artık,
Dostum yok, sevdiğim yok,
Benimle birşeyler paylaşan o insanlar yok...

Nedenini bildiğim bir yalnızlık içindeyim,
Nedensiz bir mahkumiyet,
Nedensiz kendimi hapsettiğim bir haldeyim...

Dostlukların menfaate dönmesi dokunuyor artık,
Dostlukların çıkar ile süslenmesi kızdırıyor beni.
Hani güvenipte;
Bile, bile kandırmıyorlarmı seni!
Gördüğün halde görmemezlikten geliyorlarya,
Çıldırıyorum artık!..

Bir kaç kişi için hapsettim kendimi,
Hapsettim koca bir yalnızlığa,
İstemiyorum kimseyi,
Kaçıyorum herkesten artık.
Özümle kalmak, dostlarımın hata yapmasından uzak...

Her gördüğüm hata biraz daha sarsıyor beni,
Dostlukları silmek çok kolay,
Ama o dostları ya yeniden kazanmak!?
Zor bir ikilem benimkisi..
Nedenli vede nedensiz,
Yalnızım artık...

Oy Ver :