Bir sonbahar akşamı,
mehtap tam tanyerinde.
Silip götürdü sanki,
Şehrin yorgunluğunu.
Büyük bir kavga şimdi
sona erdi nerdeyse,
Binbir nefes, binbir ses
nihayetini buldu.

Isı değişti gibi,
azalmakta derece.
gitgide soğuyacak,
ayaz, soğuk bu gece.
Bilmem boş mudur parklar,
Boş mudur benim bankım?
Kaç battaniye haklar,
olsa biri de hakkım?

Yarın kaç simit gerek
karnımı doyurmaya?
Ne bina var ne direk
içeri buyurmaya.
Gelen misafirler kim
gönlümdeki evime?
Bir kaç kasa, biraz çim
atar beni dikime.

Şu köpekler bir sussa,
deliksiz uyurum hem.
Keşke daha sokulsa,
iyice sarsa gölgem.
Yatağımın markası,
yataş değil Vakıf-bank.
Başımın arkasını
şu sol elim saracak.

Karanlığın uykusu
kime kaçtı ki böyle.
Karabasan öyküsü
mehtaba birşey söyle:
Doğmasın söyle ona
hayatım dünde kayıp.
Yaklaştım mutlu sona
Geride dünde ayıp.

Berduş oldum sonunda,
olsun öyle desinler.
Herkes kendi yolunda;
Birbirini yesinler.
Cebi dolu, aklı boş
zengin yaşamaktansa;
böyle hayat daha hoş
korku taşımaktansa...

Rumuz:Veşaire

Oy Ver :